Kosmologia puraniczna

Purany, wraz z eposami (Mahabharata, Ramajana) nazywane piata Weda, to najobszerniejszy dzial pismiennictwa staroindyjskiego. Przypuszcza si , e liczba dwuwierszy calego zbioru mo e si gac 2 000 000. Dla wiernych stanowia one encyklopedi mitów, wierzen, obrz dów oraz wykladni yciowej filozofii. Niniejsze opracowanie przybli a struktur puranicznej rzeczywistosci, w której operuja bohaterowie eposów. Dodatkowo przedstawiona jest natura puran jako gatunku literackiego, zmieniajace si poglady na znaczenie i metodologi badan nad puranami, oraz konflikt mi dzy indyjska empiryczna wiedza astronomiczna (siddhanta), a klasyczna kosmologia epicka. Analiza kosmologii opiera si na tekscie Bhagawata-purany. Szczególowo przedstawiony jest obraz ziemi (Dzambudwipa) z umieszczona w centrum góra Meru, otaczajacymi ja kolistymi wyspami i oceanami. Obraz wspólny dla wyobra en tradycji buddyjskiej, dzinijskiej i braminskiej.